Wlasnie ogladam jakis dziwny program o 2 dziennikarkach mniej wiecej w moim wieku, ktore postanowili sprawdzic jak dzialaja rozne szalone diety i schudnac do rozmiaru 30 (z 42 chyba). Szalenstwo! W ich wypadku to na szczescie ma zwiazek z praca dziennikarki a nie z kondycja psychiczna.
Mysle, ze zupelnie najmniejszy rozmiar jaki mialam w ciagu ostatnich 10 lat to chyba 34 a musze przyznac, ze wygladalam BARDZO nieapetycznie. Nigdy wiecej!
Niedawno mowilysmy z Siostrunia o tym, ze w pewnym wieku kobieta nie powinna byc zbyt chuda. Nie opasla, ale normalna taka akurat. Nie trzeba cale zycie miec rozmiaru 36. No tak tylko problemem jest okreslenie kiedy zaczyna sie PEWIEN WIEK :))
Ale nie, dzisiaj wcale nie myslalam o wadze. Bylam na pysznym obiedzie u naszego ulubionego Pakistanczyka. Chyba 3 godziny lazilam po Pradze z kolezanka a potem wrocilam pociagiem do domu. Pospiesznym! jakies 6 minut z dworca glownego:)) Przed chwila zjadlam zupke chinska – chyba jestem juz stara, bo mi nie smakowala (??!!:))
Kolezanka ma sie dobrze u dziadkow. Oczywiscie juz jej zaczeli przestawiac plan dnia, ale za 2 dni jej pewnie nie przerobia zupelnie:) Wazne, ze jest zadowolona. Wczoraj najadla sie kielbasek z ogniska a dzisiaj zjadla mieso z indyka. Bardzo sie ciesze, ze tak pieknie wcina. Wbiegla z tatusiem ostatni kawalek drogi na Ještěd (taka gora). Przyda sie taki weekendzik z Babcia od czasu do czasu (bez mamusi:).
I nie teskni! Troche jestem zazdrosna, ze tak jej dobrze beze mnie. Z drugiej strony bardzo sie ciesze, bo to oznacza, ze jest jej po prostu dobrze samej ze soba a to chyba najlepsze co moze czlowieka spotkac (i jego mame).
Az sie musialam napchac tak mnie ten program zestresowal!
Tam, gdzie jestem 