Zeby było jasne nie są to zadne prawdy objawione tylko garść naszych doświadczeń 🙂
– przyjazd metra na stacje w Seulu oznajmia radosna muzyczka
– metro pełne jest schodów, tysiące schodów przez które trzeba nosić wózek tudzież wnosić dzieci, osoby niepełnosprawne albo szukać wind, ale to bardzo spowalnia proces
– ludzie czekają na przyjazd metra w rownych rzadkach, chociaż zdarza im się wtryniac tak jak nam
– toalety są bezpłatne i łatwo dostępne w całym Seulu
– wiele toalet jest typu tureckiego, ale są czyste i zadbane
– w hotelach bywała pokoje trzy łóżkowe albo 2 łóżkowe z tego jedno łóżko jest małżeńskie
– w kazdej restauracji podają wszystkim, za darmo filtrowana wodę
– nie poleca się picia wody z kranu
– metro jest tanie, przejazd kosztuje mniej niż 1 funt. Sieć metra jest bardzo rozlegla
– do palacy w Seulu mozna wejść za darmo w stroju ludowym

– dla osób palących są pudełka w przestrzeni wspolnej
– ludzie podchodzą w bardzo egzaltowany sposób do gorąca – noszą wachlarze i elektryczne wiatraczki
– wiele Koreanek nie chce się opalic wiec nosi nawet w upale ubrania przykrywające całe ciało albo nakłada dodatkowe rękawki, maski itp ideałem piękności jest zupełnie biała niepopalona skóra

Zakupy w Korei to wyzwanie. Poza „chińskimi zupkami” (zwykle cały dział w sklepie), chipsami i kilkoma rodzajami słodyczy (oreo) bardzo ciężko zidentyfikować cokolwiek jadalnego. Owszem przez plastik poznamy suszone ośmiornice i kalmary, tylko co niby mam z nimi zrobić?

Owoce są bardzo drogie, czasem 3 razy droższe niż w Londynie. Coś takiego jak chleb mozna kupić w specjalnych drogich jak cwis piekarniach, w odmianie ziemniaczanej, kukurydzianej i podobnie, w zwykłym sklepie nic nie zbliża się wyglądem.

W restauracjach jest łatwiej, bo często są zdjęcia z podpisami po angielsku. Leszcze lepiej Street food – pan smaży na ulicy na patelni to co sprzedaje, cena zwykle jest napisana na kartonie tuż nad daniem i wszystko gra.

Co do smaków, to dania „obiadowe” wydają nam się wszystkie relatywnie podobne. Ok pierogi, mięso z grila czy udon są zupełnie inne, ale gdybym miała to jakoś w jednym zdaniu opisać powiedziałabym, ze wszystko w kierunku kimchi, które zreszta dodaje się do większości dan (kimchi – to taka ichnia kapusta kiszona, raczej bardzo ostra, i bardzo zdrowa). Tak czy inaczej kuchnia koreanska odpowiada mi dużo bardziej niż na przykład marokańska. 

Dzień zaczęliśmy od wjazdu kolejka na wieze widokowa, potem odwiedziny ogromnego targu na którym mozna kupić wszystko – taka medina w dziesiątkach budynków na wielu piętrach. Z targu spacerkiem do ostatniego królewskiego pałacu. Ostatniego używanego, choć rodzina królewska ponoc jeszcze żyje. Na koniec znowu cześć handlowa z tym, ze tutaj sprzedawali głównie kosmetyki i Street food. Tak nam się spodobało, ze wróciliśmy wieczorem znowu się najeść – zamówiliśmy w automacie wietnamskie jedzenie w małej hmm jadalni, a potem dopchalismy się na ulicy. Bardzo udany dzień!

 

Seul to pomieszanie z poplataniem. Kosmiczne technologie granicza plynnie przechodza w tradycje. Obok supernowoczesnego wiezowca chapulka na kurzej stopce. W hotelu ubikacja z tysiacem funkcji co do ktorych nawet nie mam pomyslu do czego mogly by sluzyc a w restauracji pare budynkow wc nie má, w sklepie obok dziura w ziemi typu tureckiego.

O ile w Rosji nikt nie mowil po angielsku i szybko przypominalismy sobie znaczenie liter w azbuce, o tyle tutaj nie má nawet mowy o mowieniu po angielsku, za to jest  sporo napisow po angielsku, natomiast kazdy inny sposob komunikacji jest w zasadzie wylaczony.

Jest goraco. Wiemy, ze pozniej bedzie duzo cieplej wiec cieszymy sie chlodnymi 37C