Zgodnie z zapowiedzia odwiedzila mnie kolezanka z akademika z rodzina – czytaj: mezem i coreczka. Coreczka jest niecaly miesiac mlodsza od Gosi.
Rozmiarowo identyczne. Tyle samo waza, tyle samo wzrostu, ten sam numer buta, rozmiar ubranek. Tyle, ze my mamy ciemny model a coreczka kolezanki – nazwijmy ja Ania – to model dlugowlosa platyna.
Mysle, ze podobny jest tez poziom grzecznosci, czyli spoko spoko a jak przyjdzie wscieklizna to trzeba sie ewakulowac razem z sasiadami. Choc mnie oczywiscie Ania wydaje sie grzeczniejsza:)
Dziewczynki bardzo sie polubily. Oczywiscie pilnowaly bardzo swojego terytorium i zabawek, ale poproszone nie mialy problemu z tym, zeby sie podzielic. Jak jedna plakala to druga sie martwila co tez sie takiego wydarzylo.
Co ciekawe absolutnie roznily sie umiejetnosciami.
Ania to dzielna baba, ktora na placu zabaw czuje sie jak w domu (choc mieszka na wsi gdzie nie ma placow zabaw!), jest odwazna, zwinna, szybka i zdecydowana w wyborze atrakcji. Pod tym wzgledem byla dla ostroznej Gosi bardzo niedoscignionym wzorem. Ania z klockow stawia wierze wielkosci malej stodoly.
Gosia na placu zabaw nie ruszy sie bez mamy nawet metra, ucieka z atrakcji jesli tylko w poblizu pojawi sie inne dziecko. Jak jest sama daje rade, ale cos mi mowi, ze Ania jest zwinniejsza. Klocki ma, ale specjalnie ja nie interesuja, woli sie bawic zwierzatkami.
Dla odmiany Ania chodzi nadal z pieluszka a o nocniku nie chce slyszec. Za czytaniem ksiazeczek nie przepada, mowi pojedyncze slowa a reszte pokazuje eee podczas gdy Gosia spokojnie odroznia samolot od helikoptera. Gosia z nocnika korzysta rok, mowi krotkie zdania i jak sie okazalo bez problemu przestawia sie calkowicie na jeden jezyk (w ciagu tego dnia powiedziala z 2 slowa po czesku), spiewa piosenki, mowi wierszyki.
To bylo strasznie fajne patrzec sie na dwa zupelnie odrebne zestawy. Wszystko sie wyrowna z czasem to jasne, ale droge wybraly zupelnie inna.
Laczy je niechec do mycia wlosow. No, chyba, ze jedna myje druga…to i piania nie straszna:)
Tam, gdzie jestem 